Toen ik 10 jaar geleden de ziekte van Parkinson kreeg kende ik die helemaal niet , t was voor mij een groot vraagteken en ik denk dat dit voor vele zo is .Een oude mensen ziekte alhoewel ik vond mezelf zeker nog niet oud met mijn 53 lente's ,en oke dat bibberen was echt niet het einde van de wereld tot zover mijn kennis van Parkinson .De uwe waarschijnlijk ook .Mijn eerste confrontatie was op t jaarlijks feest van de vpl waar de reeds overleden George me voor inschreef . Samen met mijn echtgenoot naar een feest waar ik de mensen niet van kende maar ik wist dat het lotgenoten waren . Zelf nog amper aangetast door de ziekte was dit voor mij iets wat ik met geen pen kan beschrijven , ik zag mensen in rolstoelen , die moeilijk konden praten , die bijna niet konden bewegen mijn eerste gedacht was ik ben op een verkeerd feest beland . Niets was minder waar , dit waren mensen met Parkinson , somigen met veel jaren maar ook met weinig jaren , somigen ouder maar ook van mijn leeftijd en jonger. Op de rit naar huis was het in de auto dood stil , ieder in gedachten wat ons te wachten stond . Ik had met mijn eigen ogen kunnen zien wat Parkinson was , mijn toekomst vroeg of laat . Hoe lang dat kon niemand zeggen dit is voor iedereen anders . Ik heriner me nog hoe machteloos ik me voelde als iemand me goed bedoeld waarschijnlijk zegde der zijn al goed pilletjes voor , ze kunnen veel tegenwoordig wel na 10 jaar weet ik dat die pilletjes er niet zijn en me genezen er nog niet inzit . Lap middelen die soms erger zijn dan de ziekte met bijwerkingen om U tegen te zeggen . Slechts weinige verstaan deze ziekte ! Het gevecht om zo lang mogelijk er bij te horen jezelf mens tussen de mensen te voelen , niet alleen een zieke te zijn ! Moeilijk te begrijpen voor veel mensen dat besef ik . Veel mensen met Parkinson proberen hun grenzen te verleggen op een manier die  veel inspanning kost ons lichaam takeld eerst af meestal als laatste onze hersenen dat wil zeggen alles bewust meemaken weten wat gisteren nog was vandaag weg kan zijn , wat vandaag is morgen een stil verlangen naar nog kunnen zal zijn . Parkinson is niet alleen beven !