AARTSELAAR – Bij aanvang van de coronacrisis lanceerde dichter en aforist Marc Pairon samen met designer Marcia Pannier de ellebooggroet-emoji. Als sociaal geëngageerd ondernemer schonk hij de voorbije weken ook grote hoeveelheden ontsmettingsmiddelen, mondmaskers, face shields en beschermende overalls gratis aan woonzorgcentra, doktersposten en een afdeling van het UZA. Maar afgelopen week nam de Economische Inspectie mondmaskers en gelaatschermen in beslag bij zijn zaak De Boeketmobiel in Aartselaar.

In de media verklaarde vicepremier Alexander De Croo vorige zondag dat hij hoopte dat winkels een belangrijke rol zouden spelen bij de distributie van mondmaskers voor de bevolking. Ondernemer Marc Pairon gaf gehoor aan die oproep en ging naarstig op zoek naar mondmaskers. Hij wist een grote lading vacuüm verpakte mondkapjes op de kop te tikken en bood ze in zijn winkel aan de prijs van 20 euro voor 20 stuks aan.

Tot een ambtenaar van de Economische Inspectie, vergezeld van enkele politieagenten, de zaak van Marc Pairon binnenstapt. De inspectrice stelde vast dat er mondmaskers werden verkocht aan particulieren. Daarop werden maar liefst 17.600 mondmaskers en 450 plexi gelaatsmaskers in beslag genomen. “Zij oordeelde dat het ging om chirurgische mondmaskers. Ten onrechte want noch de verpakking, noch de aankoopfactuur, noch het bijgeleverde certificaat maken melding dat het om chirurgische maskers gaat”, reageert Marc Pairon.

“Indien ik de mondmaskers had doorverkocht aan apothekers of bedrijven, dan was er geen vuiltje aan de lucht geweest. In winkels mag men aan particulieren probleemloos maskers van lagere kwaliteit verkopen. Heel wat mensen klopten de voorbije dagen aan bij de apotheek, maar op veel plaatsen zijn er geen mondmaskers in voorraad. Bovendien vraagt men op sommige plaatsen echt woekerprijzen. Ik probeer vanuit mijn sociaal engagement de mensen te helpen, maar de overheid verhindert mij dat. Dat maakt me kwaad!”

Gebrekkige communicatie

Ondernemer Marc Pairon klaagt de duidelijke mismatch op het vlak van overheidswerking en communicatie aan. “Ministers leggen in de media vaak ronkende verklaringen af. In de periode tussen de aankondiging van maatregelen en de inwerkingtreding ervan, worden soms de achterhaalde maatregelen nog steeds rigoureus toegepast. Er wordt met andere woorden geen rekening gehouden met de ernst van de situatie, maar enkel met de strikte letter van de wet.”

De inbeslagname door de Economische Inspectie werd inmiddels door het Openbaar Ministerie bevestigd. Marc Pairon beklemtoont dat hij volledig te goeder trouw handelde en hoopt dat de procureur alsnog op zijn beslissing terugkomt en de mondkapjes en face shields opnieuw zal vrijgeven.

Lees via deze link meer Corona-nieuws over en voor ondernemers uit de Antwerpse regio.

Wichelen, 9/11/2019

Hoe groot kan ik iets schrijven om mijn dankbaarheid te uiten BEDANKT

Als ik om 16.30 vertrok vanuit mijn veilige cocon in het noorden van Antwerpen wist ik niet wat ik kom verwachten, Wichelen had ik nog nooit van gehoord laat staan dat ik wist waar het lag.

Wat wist ik dan wel? Dat er een evenement was voor Radio Parkies! Een radio van en voor Parkinsonpatiënten zoals ik zelf al 12 jaar ben en dat ik er oude en nieuwe bekende ging ontmoeten.

Na een uur rijden en even zoeken belande ik aan een grote tent waar we door Els hartelijk werden verwelkomd, ik keek mijn ogen uit zo veel mensen die de koude trotseerde om mensen met Parkinson een hart onder de riem te steken, zelf patiënt zijnde vind ik dit hart verwarmend.

Dat de avond goed in elkaar zat moet ik jullie niet vertellen het was prima een dikke 10/10 voor de organisatie! Voor de mensen die er een onvergetelijke avond van maakte waar wij hebben van genoten kan ik niet meer zeggen dan duizendmaal bedankt, jullie hebben Wichelen op mijn landkaart gezet met een groot hart er rond.

Els, Mieke, Pico en vooral alle mensen die er waren Bedankt

Lin

T was mijn dag vandaag!

Wat ik zelden doe is op een zaterdag gaan winkelen, geloof me ik ken mijn beperkingen en weet waar mijn zwak punt ligt maar soms kan je niet anders.

Aan mijn vertrouwde winkel heb ik geen parkeerplaats dus ik rij naar een andere, parkeer netjes mijn auto op de voor mij toegestane plaats neem een kar en begin aan mijn winkel tocht in een drukke winkel waar iedereen duidelijk haast heeft.

Ik loop netjes in de rij om mijn producten in te laden, hier een duw daar een kar in mijn rug k weet dat dit al een foute beslissing was maar ik ga dapper door negeer de zuchten en blikken van de mensen en ga netjes in de rij aan de kassa aanschuiven.

K zie de mensen naar me kijken dus ik hou mijn hooft netjes omlaag en probeer niet op te vallen, hoe meer ik dat probeer hoe erger ik begin te beven, achter mij staat een koppel waarvan de vrouw zegt amai die heeft ook goed gezopen, nog negeer ik deze mensen.

Aan de kassa laad ik mijn spullen op de band en weer krijg ik een giftige opmerking, mijn bloed kookt bijna, ik weet het ik ben niet snel maar ik betaal ook belastingen en ik ben een mens dus ik heb recht van naar de winkel te aan waar en wanneer ik dat wens.

Als die madam tegen mij rijdt en zegt mens ga eens wat sneller vooruit terwijl ik in de file aan de kassa sta kan ik me even niet inhouden en geloof me ik kan dan wel bibberen en niet snel zijn maar aan mijne mond en mijne woordenschat mankeert niks en wie mij kent weet dat.

 K heb netjes mijn winkelwaren laten liggen en k ben door ge gaan, ik drink nooit! Ik bibber door mijn ziekte PARKINSON en ik hoef van gene mens commentaar te krijgen

Zondag 13 oktober 7.42 t schemerde nog, ik hoor ze voor ik ze zie. K speur de lucht af en ja daar zijn ze, wat een getater, ze zijn duidelijk blij en opgewonden, ganzen netjes in een V mooi om te horen, mooi om te zien. Ik wil roepen hey naar waar gaat de reis? Mag ik mee. Mee naar een plaats in de zon, ze negeren me straal en vliegen zo mooi weg. Zouden ze heel de weg zo tateren? Tot volgend jaar wil ik nog roepen maar besef dat de buren nog slapen dus dat fluister ik dan maar voor de ene slaap zacht voor de andere goede reis.

11 april Parkinson dag krijg ik langs alle kanten te horen, bij mij is het alle dagen Parkinson dag!

Toen ik ruim 11 jaar geleden Parkinson kreeg had ik geen flauw idee van deze ziekte die volgens mij toen alleen maar wat beven was, nu 11 jaar later weet ik wel beter!

Als ik toen met lotgenoten sprak was iedereen ervan overtuigd binnen +- 5 jaar was er iets wat ons zou genezen of tocht tenminste iets dat Parkinson zou afremmen 11 jaar later weet ik wel beter en ben ik me bewust dat sprookjes in de Efteling thuishoren

Ik zag grote en kleine organisatie s geld inzamelen om het onderzoek en de bijhorende oplossing een steun in de rug te geven, de zo hard verlangde pil, spuit of wat dan ook blijft achterwege!

Pillen waar wij beter van worden zijn er niet wel middelen om de symptomen te onderdrukken maar niet om ze te stoppen en de bijwerkingen zijn voor vele om U tegen te zeggen.

 Nee voor mij is 11 april geen Parkinson dag ik heb 365 Parkinson dagen op 1 jaar!

Een leven met Parkinson is er een met vallen en opstaan (letterlijk en figuurlijk) een met wikken en wegen, hopen op een goede dag of soms maar op een paar goede uren zelf niet bij machten om die tijd te kiezen maar gewoon ondergaan (en wees gerust die tijd is er altijd als je hem kan missen)

Hopen op …. En positief blijven ooit komt er wel een oplossing