parkinson
Herfst kleurt de bladeren rood 
Tijd on na te denken over dit leven
Alles was fijn en vree tot jij mij leven binnen sloop
Nu is de kwestie van overleven
Een ongenodigde gast nam een stuk van mijn leven, en gaat daar nog steeds mee door.
Waarom ik; of was het je om het even
Bij ieder artikel begint de hoop te leven 
Ooit vinden ze een wapen om deze ongelijke strijd te leveren
Dan ben ik niet meer don Quichot maar word ik Goliath en ga jij beven 
Tot nader order ga ik met de nodige humor door het leven 
Maar ooit ……….

Vandaag een dag je zonder internet, je kent dat wel we zijn niet verslaafd maar weten graag alles.

Mijn telefoon doet regelmatig “pingping” ik schakel de meldingen dus maar uit want ik kan alles lezen maar antwoorden met die kleine toetsjes dat lukt niet de tekst die ik dan verzend laat iedereen aan mijn verstand twijfelen.

Blij dat mijn telefoon rinkelt en ik eindelijk een goede rede heb om de stofvod weg te leggen , een van mijn vriendinnen informeert hoe t met me gaat en vraagt of ik tegen haar niet meer praat k antwoord dat dit niet het geval is  en vraag waarom ze dat denkt je ziet groen zegt ze beetje verontwaardigt  ik kijk even in de spiegel en k vind dat eigenlijk niet , k heb zelfs al een klein beetje kleur ,k luister eigenlijk maar met een half oor  hoe ze verteld dat ze een hele uitleg  geschreven heeft en ik niet antwoorde ik leg haar uit dat ik geen internet heb  en ik t later zal lezen . Jaja zegt ze maar je ziet wel groen, k denk bij me zelf die heeft last van de zon dus ik leg haar traag uit dat ik zonder internet zit en ik later haar verhaal zal lezen waarop ze iets nijdiger antwoord ik zie toch dat je groen bent waarop ik vraag of ze soms nen glazen bol heeft waarin ze kan kijken en dat ze er dan eens moet mee schudden want ik zie helemaal niet groen …stilte !! en dan hoor ik haar lachen

Achter je naamstaat een groen bolletje teken dat je online bent weet ik veel dat je niet kan antwoorden zegt ze. Tja vriendinnen he

11 april 2018 naar jaarlijkse gewoonte Parkinson dag, misschien ben ik vandaag gewoon opstandig!

Voor mij en vele lotgenoten is het immers alle dagen Parkinson dag, na vandaag is morgen en overmorgen en … en… Parkinson dag! Vandaag de dag dat men aan ons denkt en morgen zijn we vergeten zoals zo veel mensen met een chronische ziekte. Vandaag kruipt iedereen in zijn pen, geeft interviews en doet beloften en morgen is t een andere dag! Bij ons zegt men veel beloven doet de zotten in vreugde leven. Mijn haar komt rechtop te staan als iemand me zegt ze hebben er al goede pillen voor, pillen? welke pillen? ik mis duidelijk iets, bij de pillen die ik ken en sommige ook neem zitten verdorie veel bijwerkingen! en ze zijn niet te combineren met andere medicatie soms zelfs niet met een gewoon hoestfles. Hoe weet je dat iets niet samengaat? dat weet je niet! dan moet je geluk hebben dat je apotheker ziet dat pillen niet samen kunnen elke specialist denkt immers in zijn vakje maar vergeet het gehele plaatje. Je ziet ik ben opstandig 1 dag per jaar Parkinson dag en die ander 364 dagen zijn gewoon trek je plan dagen .

Zoals iedere Parkinsonpatiënt moet ik ook soms naar de neuroloog gaan.

Gisteren 13/3 was mijn afspraak, mijn straat veranderd is een zandbak en de auto op de oprit geen doorkomen aan dus ik had een chauffeur die met me reed (chance) vermits men Antwerpen in een bouwval veranderd heeft was er maar 1 weg die naar t UZA ging de ring rond Antwerpen! Dus iedereen heeft geluk gehad ik heb de nijging om daar altijd mijn ogen toe te doen!

Na de gebruikelijke testjes zoals de vogeltjesdans doen en klappen in de handjes stampen met de voetjes ( jaja dat is bij een dokter ) t probleem k was wat stijver geworden , alles ging moeilijker stappen een probleem ( en jullie die dachten dat Parkinson bibberen was he ) dus de medicatie wat aanpassen waar ik echt niet op stond te springen  ,k heb een hemelse schrik van de bijwerkingen maar soms kan men niet anders en of ik toch niet terug zou beginnen met de agonisten ( k leg uit in mensentaal dat zijn medicatie die je hersenen doen geloven dat je nog dopamine hebt ,nu zijn mijn hersenen niet snel voor de zot te houden en k heb der bijwerkingen van voor U tegen te zeggen) ik ben nog zelf baas over mijn eigen lijf dus t antwoord was nee . De diepe zucht deed me vermoeden dat hij dacht moeilijk mens maar na 11 jaar Parkinson heeft hij t opgegeven om met mij te discuteren te gaan. Dat ik soms wat depressief was kwam door een tekort aan serotonine en ja daar had men ook een pilletje voor (ikke blij natuurlijk want pillen zijn niet echt mijn vrienden) op mijn vraag of daar niets anders voor was gaf hij me t beste advies dat ik al ooit van een dokter heb gehad ga op reis zoek de zon op, doe dingen die je graag doet, ga buiten en zoek mensen op! Wel Prof Kras dat is de beste raad die k al ooit van een dokter heb gehad, nu dat hier thuis nog verkocht krijgen!

Aan de deur gaf hij me een hand en lachte ik moet niet zeggen tot binnen 6 maand zeker want t is nu bijna twee jaar geleden dat je was geweest, k antwoorde hem ach dokter k ga met mijne auto ook nooit naar de garage voor onderhoud tot het lampje beginnen te branden en weg was ik🙂