lins homepage
Menu
4. jun, 2019

Vroeg gebruik van Parkinsonmedicijn ook veilig op lange termijn

Vroeg gebruik van Parkinsonmedicijn ook veilig op lange termijn

Het klassieke medicijn levodopa dat klachten vermindert bij Parkinson kan zonder probleem bij de eerste symptomen van de ziekte worden gebruikt. Dit heeft geen negatieve gevolgen voor de patiënt op de lange termijn. Een bijna zeven jaar durend onderzoek onder leiding van Amsterdam UMC heeft aangetoond dat artsen niet terughoudend hoeven te zijn bij het voorschrijven van het middel. Een publicatie hierover verschijnt vandaag in de New England Journal of Medicine.

Onderzoeksleider hoogleraar Neurologische Bewegingsstoornissen Rob de Bie is verheugd over de uitkomst van de studie naar levodopa, het meest voorgeschreven middel voor Parkinson. Naar de langetermijneffecten van het medicijn was nog niet veel onderzoek gedaan, hoewel het al bijna vijftig jaar wordt gebruikt.

Daardoor waren artsen terughoudend geworden bij het voorschrijven, vanwege twijfels dat snel beginnen met medicatie de ziekte zou kunnen verergeren of meer bijwerkingen kan veroorzaken. Patiënten kregen het middel pas als de klachten dusdanig werden dat ze problemen kregen in hun dagelijks functioneren, zoals moeite met aankleden. “Dit onderzoek laat zien dat dit niet nodig is. Ik heb ook mijn terughoudendheid laten varen. De uitkomst van deze studie heeft gevolgen voor de behandeling van de ziekte wereldwijd.”

Rond 2011 begon een experiment geleid vanuit Amsterdam. Ruim 400 patiënten die in de beginfase van hun ziekte waren, werden ingedeeld in twee groepen. De ene helft kreeg meteen levodopa, de andere helft kreeg een placebo (neppil). Na veertig weken kreeg iedereen het medicijn. De patiënten zijn vervolgens nog veertig weken gevolgd. Na tachtig weken reageerden de patiënten precies even goed op het medicijn.

“Kort gezegd maakt het voor de werking op de lange termijn en bijwerkingen niet uit als je eerder begint met voorschrijven van het medicijn”, zegt De Bie. “Dus als het nodig is, kun je vroeg beginnen met medicatie. Het voordeel hiervan is dat je de ziekte eerder kunt behandelen en zo de kwaliteit van leven in het begin van de ziekte verbetert.”

In Nederland zijn ongeveer vijftigduizend patiënten met de ziekte van Parkinson, een hersenziekte die gepaard gaat met traagheid, stijfheid en trillen. De aandoening wordt gekenmerkt door de afbraak van hersencellen die de neurotransmitter (boodschapperstof) dopamine produceren in de substantia nigra (de zwarte kernen) van de hersenen. Na verloop van tijd raken ook andere delen van de hersenen aangedaan. De oorzaak van de aandoening is grotendeels onbekend. Levodopa vult het tekort aan dopamine in de hersenen aan dat door Parkinson ontstaat. Het geneest de ziekte niet, het vermindert wel de symptomen.

Aan deze studie hebben patiënten meegedaan afkomstig uit vijftig Nederlandse ziekenhuizen. Op de website leapamc.nl is meer te vinden over de opzet van de studie. Het onderzoek is mogelijk gemaakt met steun van ZonMw, , Stichting ParkinsonFonds, Stichting Parkinson Nederland en Parkinson Vereniging (patiëntenvereniging).

30. mei, 2019

bewegen

Beweegtips voor mensen met mobiliteit- en balansproblematiek

Met deze adviezen van Parkinsonfysiotherapeut Maarten Nijkrake(Radboudumc) blijft u goed in beweging!

Maarten ziet vooral patiënten met mobiliteit- en balansproblematiek. Ze hebben moeite met lopen, zich verplaatsen, opstaan uit een stoel, in en uit bed stappen, omdraaien in bed en ze vallen regelmatig. Hij heeft verschillende tips om dit soort dingen net wat makkelijker te doen. Zonder dat het fysiek te belastend is voor de patiënt of de partner of mantelzorger.

Tip 1: Stap voor stap, met aandacht

“Parkinson maakt gewoonlijk automatische bewegingen trager, kleiner en laat ze haperen. Hoe complexer de beweging, hoe eerder hiermee problemen ontstaan. Een truc voor de aansturing, zodat de beweging weer vanzelf gaat, is bewust bewegen.

De aandacht verhogen, stap voor stap bewust de beweging maken. Omdraaien in bed kun je in stukjes hakken zoals lettergrepen: knie buigen, billen optillen, knie laten vallen, romp mee, schouders mee. Dat lukt dan beter, zonder tijdsdruk.”

Tip 2: Strepen plakken, ritme aanhouden, bewust stappen

“De jeugd kan lopend een smartphone bedienen. Voor een Parkinsonpatiënt is dat een te complexe arm-handtaak: die staat stil, kan een taak tegelijk. Bij afwassen vergeet een Parkinsonpatiënt de aandacht voor zijn houding en verliest de balans of blijft als aan de grond genageld staan door freezing.

Een truc om beter te kunnen lopen, is gebruikmaken van een prikkel in de omgeving of een die je jezelf geeft. Ritmische cues helpen: een ritme aanhouden of lopen op muziek. Of strepen op de vloer plakken en bewust over een streep heen lopen. Vaak komen patiënten op asfalt niet vooruit, maar zijn ze via een zebrapad zó aan de overkant. ‘Stiekem’ op de passen van een partner lopen, gebruikmaken van het tegelpatroon op straat zijn ook goede trucs. Traplopen gaat vaak beter – mits een patiënt geen balansproblemen heeft – omdat je dan al bewuster stappen zet.”

Tip 3: Kies een vorm van beweging die aansluit bij uw persoonlijke interesse

“Het is voor mensen met Parkinson goed om zo actief mogelijk te bewegen. Nou voldoet de helft van de gezonde Nederlanders al niet aan de norm voor gezond bewegen. Bovendien gaan mensen door Parkinson in het algemeen ook minder bewegen.

Tai chi, de Chinese oorspronkelijke vechtkunst waarbij je de bewegingen langzaam en ontspannen moet uitvoeren, is heel goed. Wie echter niks heeft met de spirituele kant hiervan, kan beter fietsen. Kies dus voor een sport of bewegingsvorm die past bij uw persoonlijke interesse.”

Tip 4: Plan uw beweegmomenten en houd rekening met uw energieniveau

“Bewegen heeft een positief effect, maar veel patiënten zijn mentaal en fysiek vermoeid. Hun dagelijkse activiteiten, zoals werken en/of zorgen voor een gezin, kosten veel energie. Sporten/bewegen moet praktisch zijn: kijk waar dit in uw dagritme is in te passen. Leest u altijd om 10.00 uur de krant, pak uw beweegmoment dan daarvoor of daarna. Plannen is verstandig, anders schiet het er snel bij in.”

Tip 5: Maak kortere blokjes van intensieve beweegmomenten

“Vijf keer per week 30 minuten bewegen kan naarmate de ziekte vordert te intensief zijn. Maak er dan vijf keer een blokje van 10 minuten per dag van. Meerdere blokjes per dag mogen altijd. De ervaring is dat een fietsbeweging gemakkelijker gaat dan lopen, omdat passen kleiner en trager worden, gaan haperen. Tot ver in de ziekte kunnen patiënten pedalen ronddraaien. In verband met balansproblemen echter niet in het verkeer! Dan is een hometrainer of stoelfiets een optie.

Beweegt u wel intensief, zodat uw hartslag omhoog gaat. Doet u dat zeker vijf dagen per week; een keer per week fysiotherapie is niet voldoende. Tuinieren geldt wel als intensief bewegen, licht huishoudelijk werk zoals afwassen of strijken niet. Probeert u de beweging vooral uit wandelen, traplopen of fietsen te halen.

En doseer goed: bij iemand van 80 gaat Parkinson meestal sneller dan bij iemand van 65 jaar. Dat is niet beïnvloedbaar, bewegen daarentegen heeft u wél zelf in de hand.”

29. mei, 2019

vermoeidheid en Parkinson

Vermoeidheid is een van de meest voorkomende symptomen van Parkinson, met verschillende onderzoeken die bevestigen dat de meerderheid van de mensen met de aandoening wordt getroffen.  

Vermoeidheid is meer dan een gevoel van vermoeidheid. Het wordt meestal omschreven als extreme vermoeidheid, uitputting of een volledig gebrek aan energie, wat beperkt wat je kunt doen en de kwaliteit van leven beïnvloedt. Pathologische vermoeidheid is die vermoeidheid die interfereert met dagelijkse activiteiten, zoals werk, sociaal leven. Het wordt niet verlicht door eenvoudige rust. Vermoeidheid en slaperigheid zijn vaak verward, maar zijn afzonderlijke symptomen. Slaperige mensen kunnen op ongepaste momenten in slaap vallen terwijl mensen met vermoeidheid moeten rusten, maar over het algemeen vallen ze overdag niet in slaap.

Vermoeidheid kan een normale fysieke, mentale of emotionele reactie zijn op te hard werken of onder stress zijn, maar het is ook een symptoom van vele ziekten. Het kan soms moeilijk zijn om de oorzaak te achterhalen. Hoewel vermoeidheid kan variëren van een lichte vermoeidheid tot uitputting, wordt het beschouwd als een aanwijzing voor een onderliggende ziekte wanneer het de dagelijkse activiteiten verstoort.


Afbeelding door © JonnyAcheson2019

Vermoeidheid en Parkinson

De ervaring van elke persoon met vermoeidheid zal anders zijn; sommigen gaan er goed mee om, anderen vinden het behoorlijk invaliderend. Vermoeidheid kan op elk moment optreden, fluctuerend in ernst van dag tot dag en zelfs van uur tot uur. Bij sommige mensen is dit soms de dominante klacht.

Er is geen verband tussen vermoeidheid en de ernst van Parkinson, of hoe lang iemand de aandoening heeft gehad. Mensen die net zijn gediagnosticeerd, hebben evenveel last van vermoeidheid als iemand die al heel lang Parkinson heeft gehad, en de ernst kan in beide gevallen hetzelfde zijn. Vermoeidheid kan leiden tot geheugenstoornissen of cognitieve problemen die fluctueren.

Het is belangrijk om vermoeidheid te herkennen en strategieën te vinden om dit te beheersen om de impact op de kwaliteit van leven te minimaliseren. Als je vermoeid raakt, kun je je minder geneigd voelen om je gebruikelijke hobby's en activiteiten na te streven. U kunt ook het gevoel hebben dat u niet kunt doorgaan met werken, vooral omdat stress vermoeidheid waarschijnlijk verergert en het dan moeilijk kan zijn om zich gedurende lange tijd te concentreren. Het is echter belangrijk om sociale activiteiten voort te zetten om te voorkomen dat u zich terugtrekt of uithoudingsvermogen en conditie verliest. Probeer dus zo actief mogelijk te blijven. Vrienden en familie kunnen ook helpen door je hiermee te bemoedigen.

Wat veroorzaakt vermoeidheid bij Parkinson?

De precieze mechanismen die vermoeidheid veroorzaken zijn onduidelijk, maar onderzoek suggereert dat elke neurologische aandoening waarbij het basale ganglia-gebied van de hersenen betrokken is, waarschijnlijk gepaard gaat met aanzienlijke vermoeidheid. Dit omvat Parkinson.

In sommige gevallen kan het medicijn van Parkinson een factor zijn, dopaminerge medicijnen kunnen bijvoorbeeld de slaap beïnvloeden en zo bijdragen aan vermoeidheid. Dosering en timing van medicatie kunnen ook van invloed zijn op het energieniveau.

Vermoeidheid kan in verband worden gebracht met andere symptomen van Parkinson, bijvoorbeeld depressie. Bij depressie is er meestal ook vermoeidheid, evenals verlies van motivatie, een algemeen gebrek aan interesse en slaapmoeilijkheden. Het is belangrijk dat deze symptomen worden herkend omdat ze zeer goed te behandelen zijn, en het overwinnen ervan kan vermoeidheid verminderen.

Als u tremor, stijfheid of dyskinesie ervaart, zullen uw spieren harder moeten werken om eenvoudige bewegingen of taken uit te voeren die kunnen leiden tot vermoeidheid van spieren sneller en gemakkelijker. Traagheid van beweging (bradykinesie) kan vermoeidheid ook vergroten door activiteiten en taken langduriger en meer inspannend te maken.

U kunt slaapproblemen  hebben en slaap van slechte kwaliteit leidt over het algemeen tot overmatige slaperigheid overdag en een neiging tot 'dutten'. Hoewel slaperigheid een afzonderlijk symptoom is van vermoeidheid, draagt ​​het duidelijk bij aan het probleem en vermoeidheid is moeilijk te overwinnen als je slaperig bent.

Hoe wordt vermoeidheid behandeld?

Hoewel vermoeidheid veel voorkomt bij Parkinson, is het vaak nogal verwaarloosd door artsen. Er zijn talloze oorzaken van vermoeidheid die niet gerelateerd zijn aan Parkinson, maar deze moeten nog steeds worden erkend om de behandeling succesvol te laten zijn.

U moet eerst met uw arts of specialist overleggen om hen te laten weten hoe vermoeidheid u beïnvloedt en welke veranderingen u de afgelopen maanden hebt opgemerkt. Zij zullen dan alle tests uitvoeren die zij geschikt achten.

Medicatie: als uw arts vermoedt dat uw Parkinson-behandeling een factor is, kunnen zij een medicatie-wijziging aanbevelen, zodat de symptomen beter worden beheerd, waardoor u meer energie zou moeten krijgen.

Slaap: het is belangrijk om de redenen voor een slechte slaap te begrijpen en symptomen te behandelen die uw slaappatroon verstoren. Tremor, stijfheid of rusteloze benen kunnen bijvoorbeeld uw slaap onderbreken, of u kunt 's nachts het toilet gebruiken. Uw arts zal manieren kunnen aandragen om deze symptomen te behandelen en zo uw slaap te verbeteren en vermoeidheid te verminderen.

Zie ook: Slaap .

Depressie: als u een depressie ervaart, kan uw arts een behandeling met geschikte antidepressiva voorstellen of advies, cognitieve gedragstherapie of ontspanningstherapie aanbevelen. Het is ook belangrijk om angst en stress te beheersen, omdat deze vermoeidheid kunnen verergeren. Uw arts kan u hierbij medicatie aanraden.

Zie ook: Depressie , Angst en Stress .

Apathie: vermoeidheid kan een toestand imiteren die bekend staat als apathie, die in toenemende mate wordt erkend bij Parkinson. Apathie kan leiden tot een verlies van interesse in activiteiten die voorheen genoten werden. Net als depressie, moet apathie worden gediagnosticeerd zodat het kan worden behandeld.

Zie ook: apathie .

Lifestyle: advies om de conditie te verbeteren door regelmatige dagelijkse oefeningen kan nuttig zijn. Afhankelijk van waar je woont, kan je worden verwezen naar een ergotherapeut of fysiotherapeut die speciaal is opgeleid in het omgaan met vermoeidheid en die een persoonlijk programma van activiteit en ontspanning kan voorstellen. In sommige landen kan uw arts u doorverwijzen naar gespecialiseerde gemeenschapsteams die mensen helpen het chronisch vermoeidheidssyndroom te beheersen en advies kunnen geven over vermoeidheidsstoornissen.

Indien nodig kan ook advies over slaaphygiëne of gewichtsvermindering worden overwogen.

Algemene fysieke activiteiten, samen met sociale activiteiten en mentale activiteiten, spelen een belangrijke rol bij het overwinnen van vermoeidheid. Dus, hoe meer energie je hebt, zowel mentaal als fysiek, hoe minder waarschijnlijk het is dat vermoeidheid opdringerig wordt.

Hoe kan ik mezelf helpen?

De algemene regel is om zo mentaal en fysiek actief mogelijk te blijven. De volgende suggesties kunnen nuttig zijn:

Dagelijkse activiteiten:

  • Plan uw meest krachtige activiteiten rond wanneer uw medicatie het meest effectief is. Misschien vindt u het bijhouden van  een dagboek  om uw symptomen te volgen en helpt medicatie met timing wanneer u waarschijnlijk mobieler en energieker bent.
  • Leer zelf tempo te maken, regelmatig korte rustperiodes en perioden te nemen om de hele dag te ontspannen.
  • Als taken ingewikkeld zijn of waarschijnlijk tijd vergen, verbreekt u ze in kleinere fasen, zodat u kunt rusten tussen elke fase. Deel taken als u met iemand samenwoont en gebruik maakt van arbeidsbesparende apparaten zoals een vaatwasser of magnetron.
  • Herken je beperkingen, identificeer de prioriteiten van de dag en leer je energiereserves kennen.
  • Plan uw belangrijkste activiteiten van tevoren en zorg ervoor dat u achteraf tijd hebt voor herstel. Bijvoorbeeld, als je een grote sociale functie hebt zoals een bruiloft, rust dan meer in de dagen voorafgaand aan het evenement en ben ook van plan enkele rustige dagen daarna te hebben.

Werk:

  • als u werkt, praat dan met uw werkgever om te zien of u regelmatig korte pauzes kunt nemen, zelfs als het alleen om een ​​drankje te drinken of om met collega's te praten

Dieet en lichaamsbeweging:

  • Vraag indien mogelijk een gespecialiseerde ergotherapeut of fysiotherapeut met ervaring in het beheersen van vermoeidheid om u te helpen bij het plannen van een regime dat bij u past.
  • Bouw het uithoudingsvermogen langzaam op. Je hebt meer kans om vast te houden aan een regime dat verstandig en stabiel is
  • Geestelijke oefening is ook belangrijk, dus houd hobby's en interesses gaande, zodat je hersenen ook fit blijven.
  • Eet een gezond dieet . Sommige mensen vinden kleine maar frequente snacks het energieniveau verbeteren. Een uitgebalanceerd dieet helpt ook als constipatie een probleem is. Constipatie kan je gevoelloos maken, dus het is belangrijk om darmproblemen te behandelen. Als u zich zorgen maakt of advies nodig heeft over uw dieet, vraag dan uw arts of hij u naar een voedingstherapeut of diëtist kan verwijzen.

Slaap en rust:

  • Houd u aan strikte principes voor slaaphygiëne, dat is een normale nachtrust, normale uren slaap en vermijd dutten overdag. Als je een dutje wilt doen, probeer het dan onder een uur te houden.
  • Cafeïne en tabak zijn stimulerende middelen en moeten 's avonds worden vermeden omdat ze de slaap kunnen verstoren. U moet overmatige alcohol vermijden, maar sociale hoeveelheden alcohol kunnen als ontspannend middel werken.
  • Je zult merken dat je je vermoeid voelt na een grote lunch. Een kort dutje kan hierbij helpen, of u kunt tijdens de lunch een kleinere, lichtere maaltijd proberen.

Inhoud laatst herzien: mei 2018

Algemeen welzijn:

  • Neem tijd voor ontspanning in uw dagelijkse routine en probeer stress en angst te beheersen, omdat deze vermoeidheid kunnen beïnvloeden. Formele ontspanningstraining kan helpen, evenals activiteiten zoals y oga , een romatherapie , lichte massage , lange baden, lichte lezen, ontspanningstapes etc.
  • Behoud zoveel mogelijk van uw interesses - dit helpt bij moraal en welzijn, wat kan helpen bij het verlichten van vermoeidheid.

Vergeet niet dat vermoeidheid niet van de ene op de andere dag zal verdwijnen, maar met de tijd en een weloverwogen aanpak zou je je beperkingen moeten kunnen herkennen en effectiever kunnen beheren. Het bereiken van een goede balans tussen rust en activiteit zal u helpen om vermoeidheid in het algemeen aan te pakken en zo uw kwaliteit van leven te verbeteren.

Erkenning

We willen professor Leslie Findley (consultant neuroloog, Essex Neurosciences Unit, Queen's Hospital, Romford, VK) bedanken voor zijn hulp bij het beoordelen van deze informatie. 

Onze dank aan Parkinson's UK voor toestemming om de volgende bron te gebruiken:

29. mei, 2019

Parkinson verspreidt zich van cel tot cel in de hersenen langs kleine kanaaltjes

Parkinson verspreidt zich van cel tot cel in de hersenen langs kleine kanaaltjes

Piepkleine kanaaltjes tussen hersencellen zijn betrokken bij een pas ontdekt mechanisme waardoor de ziekte van Parkinson zich kan verspreiden doorheen de hersenen. Uit een nieuwe studie van Zweedse en Duitse onderzoekers blijkt dat schadelijke proteïnen die samenklonteren zich kunnen binden aan proteïnen die de kanaaltjes vormen. Ze kunnen zo 'meeliften' met die proteïnen en zich verspreiden naar gezonde cellen. Mogelijk wordt dat op termijn een nieuw doelwit voor een behandeling.

 
Luc De Roy
 
di 28 mei  23:14

Neurodegeneratieve aandoeningen, zoals alzheimer, parkinson en huntington, tasten verschillende delen van de hersenen aan, maar onderzoek heeft aangetoond dat de processen die zich afspelen in de door deze ziekten aangetaste cellen veel met elkaar gemeen hebben, ondanks het verschil in locatie. 

Een kenmerk van deze ziekten is dat bepaalde proteïnen opeenhopingen beginnen te vormen, samenklonteringen, die de cel beschadigen en uiteindelijk doden. Bij parkinson zijn daarbij verkeerd gevouwen exemplaren betrokken van een proteïne dat alpha-synucleïne genoemd wordt. Deze samenklonteringen kunnen normale vormen van alpha-synucleïne 'recruteren', wat de vorming van meer proteïne-ophopingen veroorzaakt. 

"De laatste tientalen jaren zijn we ons ervan bewust geworden dat de afzettingen van proteïnen zich kunnen verspreiden van cel tot cel, waarbij ze werken als een zaadje dat een nieuwe cyclus van opeenhopingen in gang zet in de volgende cel. De ziekte verspreidt zich zo in de hersenen op een manier die gelijkaardig is aan een infectie. We willen begrijpen hoe de proteïne zich verspreidt, en we willen deze kennis gebruiken om op lange termijn de verspreiding van de ziekte in de hersenen te verhinderen", zei Martin Hallbeck in een mededeling van Linköping Unversitet (LiU). Hallbeck is een van de auteurs van de nieuwe studie en hoogleraar in de afdeling Klinische en experimentele geneeskunde van LiU.

Verschillen in de hersenen van een gezond iemand en iemand met parkinson. Bij parkinson is duidelijk dat de substantia nigra of de zwarte kern, in het middendeel van de hersenen, wordt aangetast.Blausen.com staff (2014). "Medical gallery of Blausen Medical 2014". WikiJournal of Medicine 1 (2). DOI:10.15347/wjm/2014.010.

Gap junction kanalen

Het is al lang geweten dat cellen die dicht bij elkaar liggen, kleine kanaaltjes kunnen vormen tussen elkaar, die een gap junction of gap junction kanalen genoemd worden. Deze kleine kanalen worden opgebouwd door leden van een familie van proteïnen die connexines heten. 

Studies van andere onderzoekers laten veronderstellen dat connexines een rol spelen bij andere soorten ziekten, zoals hiv/AIDS. Dat bracht de onderzoekers uit Lingköping ertoe zich af te vragen of connexines een gelijkaardige rol kunnen spelen bij de verspreiding van de ziekte van Parkinson in de hersenen.

"Het bleek dat de schadelijke opeenhopingen van proteïnen zich kunnen binden aan connexin-32, CX32, en geabsorbeerd kunnen worden door een cel. Wij zijn de eersten die aantonen dat connexines een rol spelen in de opname en het overbrengen van met de ziekte verbonden proteïnen van een cel naar een andere bij de ziekte van Parkinson en multisysteematrofie (MSA), een verwante aandoening", zei Juan Reyes in de persmededeling van LiU. Reyes is een postdoctoraal onderzoeker in de onderzoeksgroep van Martin Hallbeck en de belangrijkste auteur van de nieuwe studie. 

De hersenen bevatten meer dan 10 verschillende connexines, maar uit de studie blijkt dat de proteïnen uit de afzettingen bij parkinson enkel in interactie treden met één enkel connexine, Cx32.

Details over hoe de schadelijke proteïnen met de hulp van de kanalen vomende proteïnen overgaan van een cel naar een naburige cel, zijn voorlopig nog niet duidelijk. De onderzoekers weten wel dat de kanaaltjes die connexine maakt, te smal zijn voor de opeenhopingen van proteïnen om erdoor te kunnen. Ze hebben aangetoond dat de proteïnen uit die opeenhopingen zich binden aan de proteïne Cx32 die kanalen vormt, en samen met die proteïne in de cel binnenglippen. 

Toen de onderzoekers de vorming van kanalen verhinderden in gekweekte cellen in het labo, werd ook het opnemen van alpha-synucleïne - het verkeerd gevouwen proteïne - voorkomen. In experimenten met hersenweefsel van vier overleden parkinson-patiënten, stelden de onderzoekers een directe binding vast tussen synucleïne en connexine in twee van de gevallen. Dat laat veronderstellen dat ze met elkaar in interactie gaan in de hersenen van parkinson-patiënten maar niet in normale hersenen. 

"We hopen dat connexine-32 in de toekomst kan gebruikt worden als een doelwit voor behandeling met medicijnen", zei Martin Hallbeck. 

De ziekte van Parkinson is de op een na meest voorkomende neurodegeneratieve ziekte, na de ziekte van Alzheimer. De aandoening wordt gekenmerkt door bevingen, verstijving van spieren en moeilijkheden bij het starten van fysieke activiteiten, die ook ernstig vertraagd worden. In latere stadia zijn er ook cognitieve symptomen. Als de symptomen duidelijk worden, is reeds een relatief groot deel van de hersencellen in het betrokken deel van de hersenen afgestorven. Momenteel bestaat er geen behandeling om de progressie van de ziekte te stoppen. 

De studie van de onderzoekers van LiU, het Karolinska Institutet en de Uppsala Universitet in Zweden, en het Universitair Ziekenhuis van Erlangen in Duitsland is gepubliceerd in Acta Neuropathologica.

Voorstelling van een gap junction. De gap junction is gevormd uit twee halve kanalen, de connexons, eentje van cel A en eentje van cel B, die open of gesloten kunnen zijn. Connexons bestaan op hun beurt dan weer uit zes connexines. Die worden gevormd in de celkern en naar het membraan van de cel gebracht, waar ze connexons vormen. Die zitten dan in het cytoplasma van de cel - het innerlijk van de cel buiten de celkern -, en vormen een potentiële opening in het membraan. Als de connexons van twee cellen elkaar tegenkomen buiten de cellen dus (extracellular), vormen ze een gap junction, een kanaaltje waar kleine ionen en moleculen doorheen kunnen.Mariana Ruiz/LadyofHats/Public domain

 

 
 
26. apr, 2019

10 minder bekende symptomen van de ziekte van Parkinson

10 minder bekende symptomen van de ziekte van Parkinson

Voordat u of een dierbare werd gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson was u waarschijnlijk alleen bekend met de meest opvallende verschijnselen van de ziekte, zoals beven (tremor), spierstijfheid en bewegingstraagheid. De ziekte gaat echter gepaard met nog meer symptomen.

 

Sommige verschijnselen zijn zichtbaar, maar andere niet. Onwetendheid over de symptomen van Parkinson kan een goede diagnose van de ziekte in de weg staan. Voor mensen met Parkinson kan het soms moeilijk zijn om te achterhalen of sommige symptomen horen bij de ziekte van Parkinson of een andere oorzaak hebben. En als je je er niet van bewust bent dat iets een symptoom is van de ziekte van Parkinson, dan weet je ook niet dat het wellicht kan worden behandeld. Soms kan het inzicht dat een lichamelijke of geestelijke klacht bij de ziekte hoort u overrompelen, maar kennis is macht. Als u een nieuwe klacht krijgt en u bent er niet zeker van dat het hoort bij de ziekte van Parkinson, raadpleeg dan uw arts.

10 minder bekende symptomen van de ziekte van Parkinson

  1. Slaapproblemen. Verschillende slaapproblemen kunnen deel uitmaken van de ziekte van Parkinson, waaronder slapeloosheid, slaperigheid overdag en REM-slaapgedragsstoornissen.
  2. Depressie en angststoornissen. Een depressie na het horen van een moeilijke diagnose is misschien natuurlijk, maar depressiviteit is ook een kenmerk van de ziekte van Parkinson.
  3. Stemvolume. Parkinson kan ervoor zorgen dat het stemvolume lager wordt en de spraak onduidelijker. Problemen doen zich voor in de coördinatie van de adem. Ook is het moeilijk om steeds in hetzelfde tempo te blijven spreken: het tempo wordt steeds hoger en daardoor vermindert de verstaanbaarheid. Mensen die zingen ondervinden vaak dat hun muzikaliteit is aangetast door de ziekte van Parkinson. Een behandelplan samen met een logopedist kan helpen.
  4. Verlies van reukvermogen. De meerderheid van de Parkinsonpatiënten heeft last van reukverlies. Dit verschijnsel is vaak een van de eerste kenmerken van de ziekte.
  5. Cognitieve problemen. Niet elke patiënt krijgt ermee te maken, maar sommige Parkinsonpatiënten hebben last van geheugenverlies, moeilijkheden met multitasking of concentratieproblemen. De symptomen variëren van milde verschijnselen tot Parkinson-dementie.
  6. Parkinsonpatiënten hebben vaak last van orthostatische hypotensie, met andere woorden: een plotse bloeddrukdaling bij het rechtstaan. Dit ontstaat wanneer de patiënt overgaat van zit- of lighouding naar rechtstaande houding of wanneer hij te lang rechtstaat. De symptomen van een bloeddrukdaling zijn: duizeligheid, extreem zwaktegevoel en gezichtsstoornissen (een ‘zwarte sluier’ voor de ogen bijvoorbeeld). Wat is daarvan de oorzaak? Normaal gezien regelt het autonome zenuwstelsel de arteriële bloeddruk, ook bij verandering van houding. Dat is echter niet meer automatisch het geval bij Parkinsonpatiënten, aangezien de ziekte hun autonome zenuwstelsel aantast.
  7. Dystonie. Dystonie is een bewegingsstoornis. Waar de hersenen de coördinatie van onze bewegingen regelen, gaat er bij dystoniepatiënten iets fout, waardoor er onwillekeurige, oncontroleerbare spiercontracties, verkrampingen ontstaan. Daardoor kunnen draaiende, wringende bewegingen ontstaan, abnormale houdingen van een of meer lichaamsdelen.
  8. Parkinsonmasker. Zwakte van de spieren in gezicht en keel. Praten en slikken kunnen moeilijker worden, de patiënt kan ook stiller en monotoner gaan praten. Het verlies van bewegingsmogelijkheid bij de gezichtsspieren kan leiden tot wat het ‘Parkinsonmasker’ wordt genoemd.
  9. Lusteloosheid. Veel mensen met Parkinson hebben last van apathie (lusteloosheid). Dit zorgt voor een verminderde kwaliteit van leven van zowel de patiënt als hun naasten. Er wordt onderzoek gedaan of medicijnen invloed kunnen hebben op de hoeveelheid dopamine, wat mogelijk apathie bij patiënten kan verminderen.
  10. Bijwerkingen van medicijnen. Bijwerkingen zijn dan wel geen symptomen van de ziekte, maar kunnen wel erg vervelend zijn. Het gebruik van het medicijn Levodopa kan tics teweegbrengen. Dopamine-antagonisten kunnen impulsief gedrag veroorzaken.

Bron: www.michaeljfox.org

NieuwerOverzichtOuder